image credite

آغاز کلام

سلام. من اسمم محمدرضاست. یک نویسنده ام. عاشق مطالعه و نوشتن!

میخواهم با یک نکته زیبا متن را شروع کنم:

تخیل یکی از بهترین توانایی من در انجام کارهای روزمره و نوشتن رمان های من است. در زمانی که متن رمان را می‌نویسم، تمام ماجرا را در ذهن خودم زنده میکنم. این توانایی همان تخیل است که باعث زیبایی و پر هیجان شدن داستان هایم می‌شود.

ذهن من چگونه می‌تواند اشیاء و چیز هایی را تجسم کند؟

ذهن واقعا یک بخش شگفت انگیز بدن انسان ها است. بسیاری از دانشمندان بیان می کنند که ذهن انسان بخش هایی دارد که هنوز کشف نشده است. تجسم، تفکر، انتخاب کردن، احساس کردن، عکس العمل بدن و…، بخشی از کارهایی که مغز انسان می‌تواند انجام بدهد و این ذهن و توانایی هایش بشر را از دوران جاهلیت و سیاه خارج کند.

بشر در دوران اولیه زمانی از ترس آتش، باران، رعد و برق، دایناسورها و…،به غار ها پناه می بردند و پنهان می شدند. اما الان، سال ۲۰۲۱، بشر در فکر ساخت مناطق مسکونی و تحقیقاتی بر روی سیاره مریخ است.

بشر در فکر تولید اتومبیل هایی برقی  است که نیاز به بنزین، گازوئیل و…، نداشته باشد.

بشر در فکر طراحی و تولید ربات ها و هوش مصنوعی است.

این همه پیشرفت آن هم توسط بشری که زمانی از همه چیز می‌ترسید. دلیل این همه پیشرفت چیست؟

بشر چگونه توانست این چنین پیشرفت کند و به این امکانات امروزی دست پیدا کند؟

از زمانی که بشر توانست به قدرت ذهن خود پی ببرد، در حال تفکر و تجسم است:

تفکر و تجسم درمورد پرواز کردن

تفکر و تجسم درمورد سفر به دنیای زیر آب

تفکر و تجسم درمورد سفر به آسمان ها

تفکر و تجسم برای طرحی و یا اثر هنری

و…

می توان بیان‌ کرد که یکی از عوامل اصلی پیشرفت بشریت بر روی کره خاکی، قدرت تخیل کردن است. انسان با نگاه کردن به وسیله ای، آن وسیله را در ذهن خود مجسم می‌کند.

انسان های اولیه با تجسم کردن نقشه شکارشان یا حيوانات آنها را بر روی دیوار غار ها ترسیم می کردند.

نظریه ای وجود دارد که شروع تکامل بشر و تسلط اش بر گونه های دیگر را به زمانی می توان ارجاع داد که انسان شروع به تخیل می‌کند.

در واقع تجسم و تخیل زیر بنای اصلی و لازمه خلق آثار هنری مختلف و نیز فراگیری دانش و علومی چون ریاضیات، هندسه، فیزیک و…، نهایتا دستیابی به دستاورد های صنعتی و تکنولوژیک می باشند.

درمورد خیال، دهخدا می نویسد (۱۳۷۷، ماده خیال) :

خیال به معنی پندار، وهم و گمان است و در اصطلاح قوّه ای است که حفظ می کند. مدرکات حس مشترک را از صور محسوسات پس از نهان شدن ماده…و در نزد حکما یکی از حواس خمسه باطنی است. خیال آن است که ادراک معانی کند از صورت‌ها و خیال به حقیقت برمثال کاتبی باشد که معانی از صورت جدا کند یعنی تا کسی لفظ نگوید در سخن معنی حاصل نگردد.

خیال وحشی ترین قدرت انسان است. لحظه ای آرام نمی‌گیرد و دائما ما را به دنبال خود می کشد. فیلسوف ها، همیشه، افراد را نصیحت می کنند که منظم تر بیندیشند و از خیال بافی دوری کنند. در نظر آنها، اگر کسی مقداری دچار خیال پردازی باشد، اغلب محکوم می شود به پریشانی و جنون. پژوهش های امروزی هم می گویند پریشانی و خیال پردازی آدم ها را رنجور و ناراحت می کنند.

اگر تخیل نبود چه می شد؟

اما اگر خیال بافی نبود، احتمالا نه گالیله ظهور می کرد، نه مارکوپولو سفرنامه می نوشت و نه شکسپیر وجود داشت.

در حقیقت نظر ها درمورد تخیل به دو دسته تقسیم می‌شود: دسته ای نظر مثبتی دارد و دسته ای نظر منفی دارند.

بعضی ها می‌گویند خیال بافی انسان را از زندگی و دنیای واقعی دور می کند.

بعضی ها می گویند تخیل و خیال بافی باعث خلق ایده های شگفت انگیز می شود.

جمله پایانی:

در نتیجه تخیل تنها سلاح ماست در برابر واقعیت ها.

محمدرضا احمدی

بهار 1400